به گزارش خبرگو ، به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، زکیه دوست‌کام، عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه بجنورد، نخستین سخنران نشست دوم «همایش ملی فرهنگ صلح و تنوع فرهنگی» بود که به همت پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری برگزار شد.
او در سخنرانی خود با محوریت «صلح و دوستی در آموزه‌های دینی اسلام" گفت: «اسلام مسلمانان را موظف کرده که درگیری‌های کوچک و بزرگ موجود در جامعه و خانواده را برطرف کرده و به ایجاد صلح و دوستی بپردازند.»
او با اشاره به این که صلح و دوستی در اسلام مساله ریشه‌داری است که ارتباط ناگسستی با طبیعت اسلام دارد ، گفت: «مبانی فلسفی اسلامی از هستی‌شناسی و انسان‌شناسی برپایه صلح، امنیت و آرامش انسان‌ها بنا شده است.»
به گفته او، جلوه این فرهنگ بالنده در دستورالعمل‌های اخلاقی اسلام دیده می‌شود.
دوست‌کام افزود: «اسلام مسلمانان را برادران دینی هم می‌داند و افراد غیرمسلمان را به عنوان همنوع مسلمانان دانسته و صلح در مورد غیرمسلمانانی را که هیچ ظلمی به مومنان نکرده و به عهد خود پایبند هستند نیز جایز می‌داند.»
او با تاکید براین که صلح مورد تایید اسلام باید شرافت‌مندانه و ریشه‌دار و همه جانبه باشد، گفت: «با مراجعه آیات قران و سنت پیامبر (ص) نیز این نکته به دست می‌آید که اصل اولیه در اسلام صلح و سازش مسلمانان با یکدیگر و حتی با غیر مسلمانان است.»
صلح درونی، زمینه‌ای برای شکل گیری صلح و دوستی جهانی
در ادامه نشست احمد ربانی خواه، عضو هیئت علمی گروه قران و حدیث دانشگاه پیام نور، با موضوع «صلح درونی، زمینه‌ای برای شکل‌گیری صلح و دوستی جهانی» به ایراد سخنرانی پرداخت.
او استحکام جامعه و مهربانی و دوستی بین ارکان آن را از نیازهای اساسی جامعه بشری دانست و گفت: «قرآن کریم با به کار بردن تعبیر زیبای "صلح و آشتی" مردم را به اختلاف زدایی دعوت می‌کند و این موضوع در دین اسلام اهمیت زیادی دارد.»
او با بیان این که صلح واقعی به مفهوم نبود جنگ به شرایطی آرام، بی‌دغدغه و خالی از تشویش، کشمکش و ستیز اطلاق می‌شود که حاصل صلح درونی است، گفت: «حرص، کینه‌توزی و خودخواهی علت اصلی خشونت و جنگ است و تا زمانی که افراد جامعه با چنین ضد ارزش‌های اخلاقی رفتار می‌کنند نمی‌توان امید صلح و سلامت از آن جامعه داشت.»
واکاوی اهمیت حضور آموزش‌های هنری در برنامه درسی صلح محور
مهین برخورداری، دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهان دیگر سخنران این نشست بود که با موضوع «واکاوی اهمیت حضور آموزش‌های هنری در برنامه درسی صلح محور» به ایراد سخنرانی پرداخت.
او با اشاره به اهمیت برنامه‌های درسی در حوزه‌های مختلف تخصصی، یا به عبارتی تولید، انتقال و کاربردی کردن دانش، بر ضرورت پرداختن به مدل ساختاری آموزش تاکید کرد.
او افزود: «این اهمیت در برنامه‌ریزی رشته‌های هنری که در آنها ارتقا ابتکارات و خلاقیت‌های فردی دانش اموزان از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است، دو چندان می‌شود.»
او با تاکید بر این که آموزش هنر یکی از مهم‌ترین بخش‌های برنامه درسی محسوب می‌شود که به طور مستقیم بر پرورش آموزه‌های انسان دوستانه و صلح جویانه فراگیران به ویژه در دوران کودکی تاثیرگذار است، گفت: «این در حالی است که متاسفانه تاکنون آنگونه که شایسته است نه به صلح و نه به آموزش هنر توجه نشده است.»
برخورداری در ادامه پیشنهاد کرد: «مراکز برنامه‌ریزی و کمیته‌های برنامه‌ریزی درسی و مراکز آموزش عالی از طریق شوراها و کمیته‌های برنامه‌ریزی شاخص‌های برنامه‌های درسی هنری را در مقاطع مختلف تحلیل کرده و برنامه‌های درسی هنری را متناسب با ظرفیت فکری دانشجویان و مبتنی بر تفکر انتقادی طراحی کنند.»
او افزود: «درس هنر به جای درسی فراموش شده، باید به عنوان یک واحد درسی مهم تلقی شود.
تبیین نکات تربیتی دوستی با تکیه بر نهج البلاغه به منضور تعالی تعلیم و تربیت اسلامی
اعظم قلعه نوعی، دارای دکترا زبان و ادبیات دیگر سخنران این نشست بود که با موضوع «تبیین نکات تربیتی دوستی با تکیه بر نهج البلاغه به منظور تعالی تعلیم و تربیت اسلامی» سخن گفت.
او گفت: «همانطور که بدن انسان از خوراکی‌های گوناگون تاثیرپذیر است و نیرو می‌گیرد، روح و روان او هم از راه‌های مختلف از جمله محیط زندگی و مصاحبت و همراهی با دوستان، صفات زشت و زیبا را کسب می‌کند.»
او با تاکید بر این که دوستی رابطه‌ای مستقیم با مقوله تعلیم و تربیت دارد، گفت: «در نهج البلاغه درباره دوستی مواردی مطرح شده است که به کارگیری آن تعالی تعلیم و تربیت هر جامعه ای به ویژه جامعه اسلامی را در پی خواهد داشت.»
قلعه نوعی از آداب دوستی به تفاهم عاقلانه، پرهیز از افراط و تفریط، نرمی در گفتار و کردار و امتخان اشاره کرد و سخن چینی ، بدنهادی و بی اعتنایی به دوست را از عوامل گسستن دوستی دانست.
علم و رابطه آن با جنگ و صلح
در ادامه نشست نادر رازقی، عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه مازندران، در سخنانی با موضوع «علم و رابطه آن با جنگ و صلح» گفت: «همانطور که فیزیکدان نظری برجسته، ویکتوروایسکاپف گفته است؛ جامعه بر دو ستون، علم و شفقت استوار است. شفقت بدون علم بی اثر است و علم بدون شفقت غیرانسانی است.»
او با تاکیدبه این که باید توجه کرد که صاحبان علم چه کسانی هستند و چه استفاده‌هایی از علم می‌کنند، گفت: «می‌توان علم را به خدمت جنگ در آورد و انسان‌ها را راحت تر قتل عام کرد و یا می‌توان از طریق دیپلماسی و همکاری‌های علمی، فناوری بین‌المللی را تسهیل کرد و صلح جهانی را به ارمغان آورد.»
فرهنگ میانجی گری؛ ساز و کاری برای حل اختلافات و صلح و دوستی
غلامحسین بیابانی، استادیار گروه کشف جرایم «دانشگاه علوم انتظامی امین» سخنران بعدی نشست درباره «فرهنگ میانجی گری؛ ساز و کاری برای حل اختلافات و صلح و دوستی» سخن گفت.
او میانجی گری را رسمی کهن و از بهترین سرمایه‌های میراث ناملموس برای حل اختلاف و جلوگیری از تکرار آن و استقرار همزیستی مسالمت آمیز دانست.
او افزود: «در این روش به مراتب سریع تر، آسان‌تر و کم‌هزینه تر اختلاف حل می‌شود. در این روش علاوه بر این که مشکل حل می‌شود، تخم نفاق و دشمنی جای خود را به صلح و دوستی می‌دهد.»
بیابانی در پایان تاکیدکرد: «باید سنت‌های حل اختلاف را شناسایی کرده و به حفظ و تقویت آن در جوامع محلی و روستایی بپردازیم.»
منبع:میراث آریا
