به گزارش خبرگو ،هیوا یوسفی؛ واكنش رئيس فدراسيون فوتبال به طرح تحقيق و تفحص مجلس از پرسپوليس و استقلال، نااميد كننده بود. مهدي تاج از نمايندگان خواسته تحقيق و تفحص را در «پوشش ديگري» انجام دهند چرا كه به ادعاي او «ممکن است فوتبال ایران در عرصه بین‌المللی تعلیق و دچار آسیب شود.»
اين موضع محافظه‌كارانه دو ايراد اساسي دارد.
اول: فدراسيون فوتبال اگر مدعي است كه يكي از ماموريت‌هايش مبارزه با فساد و ايجاد شفافيت در مجموعه فوتبال كشور است، بايد از كمك هر دستگاه و مجموعه بيروني براي رسيدن به اين هدف استفاده كند. به يقين خود اين فدراسيون با توجه به محدوديت‌هايي كه دارد، به تنهايي نمي‌تواند چنين ماموريت مهمي را درست انجام بدهد. اتفاقا بهتر بود مديران فدراسيون فوتبال، قبل از آنكه كسي سراغشان بيايد، خودشان از مجلس شوراي اسلامي، دستگاه‌هاي نظارتي و قضايي و ديگر نهادهاي مرتبط مي‌خواستند كه در چارچوب‌هاي مشخص و كنترل شده، به كمك فوتبال بيايند.
دوم: تهديد با چماق تعليق، مدت‌هاست شيوه‌اي نخ نما شده. چرا بايد فيفا به تحقيق و تفحص در فوتبال واكنش نشان دهد؟ مگر قرار است از دل اين تحقيق و تفحص چه چيزي بيرون بيايد؟ همين ديروز سخنگوي فراكسيون ورزش در گفت‌وگو با همشهري‌ورزشي توضيح داده بود كه هدف اين طرح مچ‌گيري نيست بلكه كمك به اصلاح ساختارها و روش‌هاست. خب كجاي اين حرف نگران كننده است؟ مگر غير از اين است كه اغلب كارشناسان، مربيان، بازيكنان و حتي خود مديران فوتبال، به شيوه فعلي اداره باشگاه‌ها نقد جدي دارند؟ آقاي تاج نگران چه چيزي هستند؟ اينكه با تحقيق و تفحص معلوم شود كه چه بي‌تدبيري‌ها و سوءمديريت‌هايي در استقلال و پرسپوليس صورت گرفته؟ كه چطور هركدام از اين دو باشگاه بدهي‌هايشان از مرز 150ميليارد‌تومان هم گذشته؟ كه تراز مالي‌شان هر سال منفي است و فدراسيون فوتبال مجبور است گزارش دروغ به كنفدراسيون فوتبال آسيا بدهد تا مبادا از ليگ‌قهرمانان حذفشان بكنند؟
آقاي تاج! اگر خودتان اراده‌اي براي اصلاح اين بلبشوي مديريتي در فوتبال نداريد، اگر فكر مي‌كنيد اين همه بدهي، اين همه شكايت و شكايت‌كشي در AFC و FIFA و دادگاه عالي ورزش، ايرادي ندارد و نگران آبرويي نيستيد كه از فوتبال ايران مي‌رود، لطفا جلوي پاي كساني كه دنبال اصلاح هستند، سنگ نياندازيد.
فراموش نكنيم كه بسياري از رسوايي‌هاي فوتبال در دنيا را نهادهايي بيرون از فدراسيون‌ها و كنفدراسيون‌ها كليد زده‌اند يا پيگيري آن را به عهده گرفته‌اند. از كالچوپولي در ايتاليا تا همين رسوايي سال گذشته در فيفا. در هيچ‌كدام از اين موارد هم كسي ديگران را از خطر تعليق نترسانده است.
