به گزارش خبرگو ،فاطمه پاقلعه‌نژاد- پای صحبت بانوانورزشکار که می‌نشینی هر کدام حرف‌ها دارند از اتفاقاتی که در زمان فعالیت حرفه‌ایبرایشان رخ داده. از کمبودها گرفته تا کج‌سلیقگی‌ها و محدودیت‌ها؛ معصومه تاجیکقهرمان موی تای هم درباره همه این موضوعات صحبت می‌کند اما با افتخار و قدرت ازاین هم می گوید که هنوز اول راه است و اهداف بزرگی در سر دارد. او که 6سال ازبهترین سال‌های عمرش به دنبال آغاز دوباره فعالیت ورزشی دویده که به سلیقه یکی ازمدیران ورزشی کلا محو شده بود این روزها اما در مسیر موفقیت قرار دارد و به زودیخبرهای خوبی از او خواهیم شنید.

*همه جا همینطورآن‌تایم هستید؟

همیشه.

*این نظم همیشه بودهیا برای ورزش؟

همیشه بوده. از طرفیبه خاطر ورزش هم هست ولی از طرف دیگر برای اینکه 9سال جایی کار دولتی داشتم مجبوربودم آن تایم باشم. یک مقدار آن هم تاثیر گذاشت.

*مگر چند سالت است؟

متولد 68 هستم و از17 سالگی به طور رسمی کار می کردم.

*همزمان ورزش هم میکردی؟

بله. ملی پوش بودم.

*از کی ورزش را شروعکردی؟

از 9 سالگی. اول دوو میدانی کار می کردم بعد به این دلیل که یک مقدار شیطنتم زیاد بود و برای اینکهاین شیطنت مهار شود من را کلاس تکواندو گذاشتند. تا دان دو رفتم و در لیگ و دربازی های کشوری و استانی شرکت می کردم تا اینکه به این رشته اصلی خودم ختم شد.

*اسم این رشته مویتای یا بوکس تایلندی است. اسم خشنی به نظر می آید. این خشونت را دارد؟

اصلا خشن نیست برایاینکه اگر خشن بود سراسر دنیا این رشته را رسمی اعلام نمی کردند و کار نمی کردند.در لیست ورزش های آسیب پذیر و خشن الان ببینید فوتبال در صدر جدول است. بوکس ورشته های مثل آن تا جایی که من می دانم در رده های هفدهم به بعد هستند. هر چیزیریسک خاص خودش را دارد. حتی دویدن خالی می تواند آسیب جدی به تو بزند. در موی تایهم وقتی از همان ابتدا مشت زدن را آموزش می دهند دفاع از آن مشت را هم یاد میدهند. من خودم بارها آسیب دیدم ولی آسیب من از موی تای نبوده از غفلت خودم در صدمثانیه بوده. این دلیل نمی شود که بگویی ورزش خشنی است.

*بالاخره برد و باختدر همه رشته های ورزشی در همین صدم ثانیه هاست. مثلا حتی در دو یا شنا اگر صدم یاهزارم ثانیه را از دست بدهی مقام نمی آوری اما شما با یک غفلت ممکن است بینی تانبشکند.

اتفاقا در همان شناهم مصدومیت زیاد است. حتی ممکن است آشیل پاره کنند. همه رشته ها دارند ولی متفاوتاست. در ایران مردم هیجان را دوست دارند و دوست دارند با همه چیز شوخی کنند تا میگویی موی تای طعنه می زنند یا مثلا می گویند ما را نزنی و ...

*این تصور نسبت بهرشته های رزمی وجود دارد.
بله. ولی تصور من این است که یکی از زیباترین، قوی ترین، ریلکس ترین و ...رشته هایورزشی است.

*از چه جهت ریلکسترین؟

مثل ووشو یا مثلاکاراته نیست. البته موی تای حرفه ای و آماتور با هم فرق دارد که این بحثش جداستولی از ابتدای آموزش موی تای ریلکس بودن و حس اعتماد بنفس و تمرکز را یاد می دهند.

*آسیب دیدگی جدی همداشتی که بگویی دیگر نمی خواهی در این رشته باشی؟

نه. دو هفته پیش حتیدر یک غفلت انگشت شستم در رفت ولی دو روز بعد دوباره شروع کردم. گفتم با این همهزحمتی که کشیدم شست که هیچ، پایم هم بشکند باز ادامه می دهم.

*الهه منصوریان یکروایتی از مصدومیت شدیدی دارد که با وجود آن مبارزه اش را ادامه داده. شما چنینتجربه ای دارید؟

من در مسابقات روسیهمجبور بودم وزن کم کنم و در یک اشتباه زیاد وزن کم کردم و وقتی به مسابقه رفتمخیلی جان نداشتم. در یک غفلت حریف من را پیچ داد و زانویش توی صورتم خورد. تجربهبازی ام زیاد بود که ناک اوت نشدم. وقتی خم شدم قطره خونی که از بینی ام آمد حس میکردم صحنه را اسلوموشن کردند. تا آن قطره به رینگ رسید من می دیدمش. ولی تا راند3بازی کردم و اجازه ندادم داور بفهمد. بازی که تمام شد گفتند بینی ات شکسته گفتمایرادی ندارد وسط راند2 شکست. بعد هم خودم رفتم بیرون بینی ام را جا انداختم و برگشتمبه سالن.

*برای خانم هازیبایی‌شان خیلی اهمیت دارد. به نظرم این رشته های این مدلی روی زیبایی صورت همتاثیراتی دارد.

نمی گویم من دخترزیبایی هستم ولی اعتمادبنفس زیادی دارم و با اینکه این همه ضربه خوردم هنوز چهرهخودم و جذابیت هایش را دارم.

*چطور به این اعتمادبنفسرسیدی؟

به نظر من هر کس درایران در هر رشته ای به جایی رسیده، از سختی بالا آمده. من کسی را تا الان در دوستهای ورزشکارم نمی شناسم که از سختی بالا نیامده باشد اما ملی پوش باشد یا مقامجهانی داشته باشد. در رشته های لاکچری داریم ولی در رشته هایی مثل رشته های مادوستی نداشتم یا ندیدم و نشناختم که در شرایط خوب به تیم ملی رسیده باشد.

*شما که می گویی درروسیه بینی ات شکسته بود ولی مسابقه ات را ادامه دادی دلیلش چه بود؟

با وجودی که میدانستم باختم ادامه دادم برای اینکه جایگاهم خراب نشود. ترس از این داشتم که آبرویایران نرود. اینکه به عنوان یک خانم ناک اوت شوم به نظرم خیلی زشت بود. چون خودمکه مغرور هستم همیشه به عنوان یک دختر ایرانی مغرورتر هم هستم. آنجا ما باحجاب کهمی رویم نگاه عجیبی به ما دارند. در سال های قبل که خیلی بد بود ولی در چند سالاخیر دکتر عابدی رئیس لیگ جهانی تلاش زیادی کرده که احترام ما بیشتر شود ولی بازدوست ندارم زمین خوردن ما را ببینند.

*در همه رشته هاتقریبا ما نماینده خانم داریم ولی همه هنوز از این نگاه می گویند. هنوز عادی نشده؟

هر جای دنیا که برویحتی به عنوان توریست این نگاه وجود دارد. من وقتی در چین بودم دوستان چینی ام هفتههای اول خیلی با من خوب نبودند.

*این پوشش هم ایننگاه را دارد هم برای خودتان سختی دارد.

من که عادت کردم.شاید در رشته های دو ومیدانی پوشش راحت تر باشد. مثلا شما حس کنید یک مقنعه سرتاناست، یک لباس استرج کامل زیر لباستان دارید و یک لباس موی تای روی آن است و دستکش،آرنج بند و روپایی هم دارید، بعد لثه می گذارید کلاه هم سرتان می کنند. من دیگربیشتر توضیح ندهم. البته ما در اردوها و تمرینات هم سعی می کنیم با لباس تمرینکنیم و حتی لباس های ضخیم تر هم می پوشیم که عادت کنیم. حتی مسابقات داخلی هم باحجاب برگزار می شود که عادی شود.

*شما حرفه ای ورزشمی کنید؟ یعنی همه درآمدتان از موی تای است و دغدغه مالی ندارید؟

از این نظر ما حرفهای نیستیم. همه ما دنبال درآمد هستیم. این خیلی غم زیادی است که می گویم همه مادنبال درآمد هستیم. نه تنها رشته ما، بیشتر رشته ها خیلی نمی توانیم روی بحثاسپانسرینگ فعالیت داشته باشیم. البته به صورت انفرادی و کم و بیش داریم. مناسپانسرهای زیادی داشتم.

*درآمدش خوب است؟

 در این حد که بتوانم تمرین کنم، تجهیزاتم رامهیا کنم و بتوانم شهریه کلاس ها و تمریناتم را بدهم. به همین هم راضی هستیم.بیشتر بشود که بهتر.

*پخش تلویزیونی همکه ندارید.

بله. اکثر اسپانسرهامی گویند شما کجا دیده می شوید که ما سرمایه گذاری کنیم.

*برنامه تلویزیونیداشتی؟

من اولین کسی بودمکه آموزش تلویزیونی زنده موی تای داشتم.

*اصلا مگر می شود ازراه دور؟

بله. 6سال موی تایلغو شده بود...

*درباره این موضوعهم می گویید؟ یک رشته ورزشی که تعداد زیادی در آن فعالیت می کنند..

زندگی خیلی ها برایهمین رشته به هم خورد. به نظر شخصی خانم اکبرآبادی معاونت وقت آن زمان وزارت ورزشمی گویند این رشته ورزشی به درد یک خانم نمی خورد.

*با چه توجیهی؟

دوست نداشتند. کلابا موی تای مشکل داشتند.

*فقط موی تای؟

موی تای و کیکبوکسینگ. کلا موی تای بانوان را حذف کردند و تنها کسی که در آن 6 سال دنبال هیچورزش دیگری نرفت و مدام برای برگشت این رشته ورزشی تلاش کرد و هزاران نامه زد و بارهابه وزارت ورزش رفت من بودم. می رفتم صحبت می کردم ولی خانم اکبرآبادی روی خوشینشان نمی داد. اصلا ما اجازه تمرین هم نداشتیم. در آن زمان به علاوه فعالیت هاییکه داشتم بارها مصاحبه تلویزیونی داشتم. همانجا صحبت شد و من گفتم می خواهم آموزشبدهم. اول مخالفت کردند و گفتند خودت نباید حرکات را انجام بدهی و باید دو کودک باخودت بیاوری آنها انجام بدهند. از همین جا استارت من خورد و در عین ناباوری اولینکسی بودم که در زمان لغو ورزش موی تای توانستم در صدا و سیما موی تای آموزش بدهم.بعد از آن هم خانم اکبرآبادی عوض شدند و خانم شهریان آمدند و خیلی با ما کنارآمدند. حتی یک بار در دفتر ایشان برای لغو موی تای اشک می ریختم ایشان هم پابه پایمن اشک ریخت. بعد از آن هم آقای دکتر رشیدی رئیس فدراسیون و آقای عابدی تمامتلاششان را کردند که در کنار نایب رئیس بانوان فدراسیون خانم کریمی که دوبارهفعالیت موی تای را راه بیندازند. ولی سال های بدی بود یک سری از دوستانم ازدواجکردند، یک سری از دوستانم بچه دارشدند و یک سری سراغ رشته دیگری رفتند.

*نگاه به ورزشبانوان انگار از سر رفع تکلیف است. بچه ها معمولا از کمبودها می نالند و خیلی هامشکل مربی دارند.

ما هم این مشکلات راداریم. من خودم مربی هستم ولی نمی توانیم همزمان هم مربی باشیم وهم فایتر. هم بحثمالی مطرح است و هم داریم رزومه جمع می کنیم. بهترین دوران طلایی ما را خانماکبرآبادی گرفت. الان مجبوریم هم مربی باشیم هم تمرین کنیم.

*خانواده چطور بااین رشته کنار آمدند؟

من قبل از موی تایتکواندو کار می کردم بعد با موی تای آشنا شدم و اوایل که پنهانی می رفتم بعد همخیلی با گریه و اجبار می رفتم. خانواده ام فکر می کردند خیلی خطرناک است ولی کم کمعادت کردند. الان شاید حدود دو سال است که مادر من عادت کرده و مثلا انگشت من میشکند برایش اوکی است چون می داند خودم خواستم. دلسوزی مادرانه دارد ولی دیگر کنارآمده. اینکه ناراحت شود و بخواهد من را ناراحت کند اینطور نیست.

 41258