به گزارش خبرگو ، حمید هیراد که در روزهای گذشته از سوی عده‌ای از اهالی ترانه و شعر با اتهام‌هایی چون سرقت ادبی مواجه شده بود، سرانجام سکوتش را شکست و در بیانیه‌ای رسمی، به تمام سوالات و مسائل مطرح شده این روزها پاسخ داد.
متن کامل بیانیه «حمید هیراد» را که سایت موسیقی ما منتشر کرده است، در ادامه می‌خوانید:
«به نام خداوند بخشایشگر
سلام میکنم به هموطنان عزیزم
مایل بودم که در روزهای آغازین سال نو، به گونه‌ای دیگر با مشتاقان فرهنگ و هنر ایرانی‌مان صحبت کنم ولی حواشی پیش آمده در روزهای اخیر، مرا ناگزیر می‌کند تا به جای بهاریه، از دری دیگر چند جمله‌ای بگویم، امید که به گوش مهربانی و مروت، این نوبت، کمی منصفانه‌تر، همدیگر را به شنیدن و تحمل و همراهی بنشینیم. برخی از هموطنانم، چه در کسوت کارشناس و چه در زمره منتقد، از سر دلسوزی در حق ترانه یا ترانه‌سرا، خطابیه‌هایی برای بنده نوشته‌اند و برخی شنوندگان هم ابراز لطف‌هایی داشته‌اند. از هریک، به دلیلی و از نظرگاهی متفاوت سپاسگزارم ولی به سهم خود، لازم میدانم در اینجا توضیحی داده باشم تا خدای ناکرده، سکوت بنده، حمل بر بی توجهی نشود.
چندی قبل هم در مصاحبه مکتوبی، بی آنکه داعیه کارشناسی داشته باشم؛ گفته بودم که استفاده عینی از بخشی از سروده شاعری یا تغییر یافته بیتی از ترانه‌ای یا بهره‌مندی محتوایی از شعر سراینده محترمی، منحصر به کار بنده نیست و سابقه‌ای طولانی در ادب فارسی دارد و نمونه‌های این بهره‌مندی اینجانب هم عموما مورد تایید اهالی ادب معاصر، از جمله شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی کشور قرار گرفته است و نمونه‌های این به اصطلاح "تدوین" و پیوند، هرگز با مخالفت این شورا و یا مشروط نمودن تولید این آثار، مواجه نشده‌اند و طبعا مثل سایر آثار دارای مجوز در این کشور ، دارای سابقه‌های مستند در دفتر موسیقی وزارت ارشاد است.
البته بنده هم به عنوان عضو کوچکی از جامعه هنری این خاک، برای نشان دادن اعتقادم به ناپسند بودن سرقت ادبی از آثار دیگران و رعایت عرف و ادب، در پیوست معرفی آثار ارائه شده، به ویژه در قطعات اخیر، مرجع هر برداشت را هم ذکر کرده و در صورت دسترسی، از شاعر مورد نظر هم کسب اجازه و رضایت نموده‌ام. ناگفته هم نماند که پرهیز از ذکر نام صریح و همگانی این عزیزان، صرفا به دلیل فقدان اعتماد کامل به صحت اسامی در محدوده فضای مجازی و تردید اخلاقی در ضایع شدن حقوق صاحبان حقیقی این آثار بوده است نه نیتی دیگر. اما عجالتا عرض میکنم که بهره‌گیری از تجربیات ادبی شاعران و ترانه سرایان هموطنم، عموما دلایلی از این قرار داشته‌اند:
- یادآوری ظرفیت‌های متفاوت گنجینه ارزشمند شعر کهن فارسی و تشویق مخاطبان به نگاهی دیگر گونه به این میراث ملی.
- معرفی دیگرباره و متفاوت سروده‌های شاعران معاصر و همنسلان ترانه سرا و همچنین بهره‌گیری از آشنایی‌های تاریخی و پارههای ادبی مشهور ایشان در "پیوندهای" کلامی خودم به علت "تناسبات وزنی یا معنایی با کل قطعه درحال ساخت، با هدف ارتقای صمیمیت کار و تقویت ماندگاری مجموعه اثر در ذهن مخاطبان و طبعا تسهیل در انتقال مفهوم کلی یک قطعه موسیقایی با استفاده از صرفا یک، دو بیت از سروده شاعر یا ترانه سرایی دیگر.
- ایجاد طیف جدیدی از نشاط اجتماعی در خیل عظیم مردم و بخصوص میلیونها جوان علاقه‌مند به شنیدن صداهای تازه از بستر موسیقی پویای ایرانی.
لازم میدانم با کمال صداقت و اعتماد ، اعلام کنم که اقبال نسبی و افتخار آمیز هموطنان باصفایم به این بنده کمترین، بعد از لطف خدای بزرگ، مرهون محبت وسیع و زلال مردم این سرزمین عزیز و همچنین بزرگواری‌ها و راهنمایی‌های شاعران و ترانه سرایان و منتقدین آثار مختصر اینجانب بوده است و یقینا تجربیات ارائه شده از سوی این بنده هم، از جنس آزمون خطای یک آدم معمولی است که نیازمند فرصت دهی و نقد و اصلاح است. اصلاحی که در مسیر دلسوزانه و منصفانه‌اش ، محسنات یک پدیده و شیوه متفاوت و تاثیرات آن در منظری وسیعتر به نام جمعیت جوان و مردم صاحب ذوق و شعور هنری نیز دیده میشود و مسیر هدایت و راهنمایی هم، به اندک دلخوری شخصی یا اعمال سلیقه‌ای فردی، بسته نمیشود که این آیین شایسته، البته از بزرگان، بسیار پسندیده تر است.
شاید قدمی به اشتباه رفته باشم یا کلامی به پختگی نگفته باشم؛ به گمانم فرصت اصلاح شیوه‌ها و ترمیم اشتباهات سهوی، همیشه فراهم است و همچون امید به لطف واسعه خداوند، همیشه میتوان امیدوار بود که دنیای گسترده هنر، برای ایفای نقش‌های مختلف و رساندن نغمه‌های متفاوت، صحنه‌هایی بسیار بکر و وسیع دارد.
به قول آن ظریف: ... خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!»
