به گزارش خبرگو ، مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر در حالی دقایقی قبل آغاز شد که برخی از مهمانان از جمله خبرنگاران باید در کنار سایر مهمانان که گاه کارت دعوت هم نداشتند راه را برای ورود به سالن باز می‌کردند و همین سختی مضاعفی را برای خبرنگاران به وجود آورد.
مراسم اختتامیه جشنواره دقایقی قبل از ساعت ۱۹ روز یکشنبه بیست و دوم بهمن ماه در سالن همایش‌های برج میلاد با نواختن سرود ملی و قرائت قرآن آغاز شد.
اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی، ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره و جمع گسترده‌ای از هنرمندان از جمله حاضران در مراسم اختتامیه هستند.
مراسم با اجرای رضا رشیدپور به صورت رسمی آغاز شد.
سخنان دبیر جشنواره به یاد شهدا
ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره نخستین سخنران این مراسم بود و او در سخنانی از شهدای گمنام یاد کرد و سخنان او در مورد مقاومت‌های سربازان ایران زمین با تشویق حاضران همراه شد.
داروغه‌زاده گفت: «صحبت های امشب من ربطی به جشنواره و سینما ندارد. خیلی از ما شهریور سال ۵۹ را به خاطر داریم که
دشمن به خاک ما حمله کرد و تا ما بجنبیم شهرهای مرزی را محاصره کردند. ۸ سال طول کشید تا ما پیروز شویم دشمن را از خاک بیرون کنیم.»
او ادامه داد: «ما شهیدان زیادی دادیم ویرانی‌های زیاد. تهران موشک باران و بمباران شد و به سختی توانستیم با دشمن بجنگیم و پیروز شویم. چند سال پیش نیز دشمنان ایران جنگ خانمان برانداز را در ایران می‌خواستند به راه بیاندازند توسط دولت خودساخته داعش که هدف اصلی آن خدشه دار کردن سربلندی ایران بود اما عزیزان ما جوانانمان در این سالها پخته شده بودند و تجربه داشتند آنها بیرون از مرزها جنگیدند تا کمترین آسیب به مردم برسد.»
دبیر جشنواره فیلم فجر گفت: «ما شهدایی دادیم که گمنام هستند من خواهش می کنم به احترام همه این شهدا و خانواده هایشان یک دقیقه بایستیم و آنها را تشویق کنیم.»
پیام رئیس جمهور به جشنواره فیلم فجر
در ادامه مراسم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روی سن حاضر شد و پیام رئیس جمهور را به سی و ششمین جشنواره فیلم فجر خواند.
متن پیام رئیس جمهور به این شرح است:
امروز، اهل نظر دیگر فرهنگ را فقط زیربنا یا صرفاً روبنای توسعة جوامع نمیدانند. امروز، «فرهنگ» هم زیربنا و هم روبنا است. ما در جمهوری اسلامی ایران، فرهنگ را به عنوانِ مهمترین مقصد و غایتِ برنامههای توسعه میشناسیم.
ظهور همزمان سه پدیدة: اینترنت، تلفن‌های همراه هوشمند، شبکههای اجتماعی که جمع آنها سودای غلبه بر نظام رسانهای و قلب و روح و فکر تمامی ساکنان کرة خاکی را دارند، دستاندرکاران سینمای ما را بر آن میدارد تا به مثابه محتوای فکری و هنری، این ابزار و امکانات را به کمال به خدمت بگیرند و سینمای مقتدرِ ما در این عرصه، ابتکار عمل را در دست خود داشته باشد! عرصهای که جامعه در آن آگاهی خودش را جست‌وجو میکند. سینما امکان نقد و گفتوگو دربارة مسائل و موضوعات مهّم را برای گروههای متنوع جامعه فراهم میکند و این آغاز هر نوع بهبودی در زندگی و حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ماست.
مردم در عمقِ داستانهای سینمایی به دنبال زندگی، هویت، رؤیاها، رنجها، شادیها و امیدهای خود میگردند. شاید این وجهِ سینما، از علل مهّم جذّابیّتهای مردمیاش باشد. سینما میتواند چنین بستری را برای جستجوی جمعی - با هدفِ کمک به یافتنِ پاسخهای مردمِ ما فراهم کند. سینمایِ ما هرگاه که به ایفای چنین نقش و مسئولیتی نزدیک شده، توانسته است به جای تقلید، بر نوآوریهای خودش تکیه زَنَد و آوازهاش را در جهان منتشر کند.
سینما یکی از کارآمدترین ابزار فرهنگی و هنری است که بشر امروز برای معرفی و انتقال پیامها و مواریث و دستآوردهای تمدنیِ خود کشف کرده است. امّا تمدنی میتواند امید به ماندگاری، باروری و بازتولید ارزشهایش داشته باشد که فرآیند انتقالِ توأم با ارتقاء خود را مدیریت کند، آن را حیاتی بداند، نسبت به نقاط قوت و ضعف خود از منظری استراتژیک، احاطه یابد و آنی از تزریق «امید» به جامعه غافل نشود.
سینمای ما باید حوزة فرهنگی و تمدّنیِ خود را مجدداً بشناسد و در عین اینکه همواره «فرهنگ دینی و ملی » و «مسائل ایران» مهمترین محور و موضوعش است، به دنبال کسب سهمی هر چه فزونتر از میدان فرهنگ و هنر دیگر سرزمینها و نیز اقتصادِ جهانیِ صنعت تصویر باشد! برای نیلِ به این منظور، باید امکانات، قابلیتها و ظرفیتهای ملّی و بینالمللی خود را هر روز ارتقاء بخشیم. در این زمینه، توسعة نیروی انسانی، توسعة سازمانی، توسعة منابع سرمایه، توسعة فناوری، فراهم‌سازی زیرساختهای حقوقی و تجهیزاتی، فعّالشدن در صحنة دیپلماسی فرهنگی جهان، بِرندسازی، بازارسازی و توسعة خلاق بازار و سرانجام طراحی و تدوین استراتژیهای عرضة محصولات از مهمترین برنامههای سینمای ایران ما خواهد بود. سینمایی که دیگر با مجموعهای از سالنهای نمایش تعریف نمیشود، بلکه وب‌سایتها، شبکههای اجتماعی و بسیاری از تصویرافزارها که امکان پخش تصویر متحرک را دارا هستند، به نوعی در حیطة صنعت تصویر و سینما واقع میشوند. سینمای ما باید با جذب انبوه جوانان با استعداد، خوشقریحه و اندیشمند از گسترة ایرانزمین، ریشه در خاک و سَر بر آسمان سایَد.
اشتغالزایی عظیم سینما، توانمندی آن در ایجاد نشاط و امید در جامعه و آموزنده بودن از ویژگیهای این سینما است. سینمای ما با بیان علمی و هنری مشکلات جامعه و نقد سیاستها، رویکردها و عملکرد دولت و مؤسسات تأثیرگذار جامعه، میتواند عامل پیشرفت، توسعه و رفع موانع پیشروی جامعه باشد.
امام(ره) فرمودند: در جمهوری اسلامی همه باید با انتقادها و طرح اِشکالها، راه را برای سعادت جامعه باز کنند (صحیفة نور، جلد ۱۴، صفحه ۲۴).
سینما با بیان و طرح مسائل و نظریات جدید میتواند جامعه را برای مواجهة با آنها آماده سازد. با رفتن به فضاهای طبیعی و تاریخی سرزمینمان و نیز بازتاب و معرفی هزاران رسم و واقعة آیینی، دینی و ملّی به کمک پیشرفت صنعت گردشگری بشتابد و با نگاه دانشبنیان باعث پیشرفت فناوری و توسعة استارتآپها شود.
این سینما قادر است آرامش روانی به جامعه ببخشد، به حفظ ثبات اجتماعی و التیام گُسستها مرهم باشد، بانشاط و نشاطآفرین باشد، قانون و اخلاق را که مؤلّفههای تنظیمکنندة روابط اجتماعی هستند، تحکیم بخشد، احساس امنیّت، استقلال و اقتدار ملی را تقویت کند، اما خود نیز باید از امنیّت و آرامش خاطر درونی برخوردار باشد و جهان را عرصة پرواز خود بداند. من سینما را بخش مهمّی از راهحلهای مسائل و مشکلات امروز و فردای ایران و جوانان عزیزمان می‌دانم و نه مشکل!
