به گزارش خبرگو ، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمد امین میرقادری، سرپرست بررسی نجات بخشی سد و شبکه انتقال آب سرنی گفت: در پی انجام پروژه سد و شبکه انتقال آب سرنی شهرستان میناب پژوهشکده باستان شناسی برای جلوگیری از تخریب احتمالی آثار و محوطه‌های تاریخی و نیز بر اساس تفاهم‌نامه موجود میان وزارت نیرو و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، گروهی از باستان شناسان را برای بررسی باستان شناختی محدوده به منطقه اعزام کرد.
او با بیان این نکته که این پروژه شامل ساخت سد خاکی سرنی واقع در ۳۰ کیلومتری شرق شهر میناب و نیز خط انتقال آب سد سرنی برای تصفیه‌خانه شهر میناب می‌شود، گفت: در نتیجه مطالعات ده محوطه شامل محوطه‌های استقراری، قبرستان و نیز یک قلعه تاریخی (قلعه تاریخی هزاره میناب) شناسایی و مستندنگاری شد.
به گفته این باستان شناس، پنج محوطه استقراری که احتمالاً مربوط به جوامع نیمه یکجانشین می‌شوند، در پشت سد سرنی شناسایی شدند که ویژگی این محوطه‌ها وجود بقایای سفالی در سطح محوطه و بقایای معماری سنگی ساده و خشکه‌چین در مناطق کوهپایه‌ای حوزهرودخانه سرنی است.
او با اشاره به زیر آب رفتن این محوطه ها به دلیل ارتفاع پایین پس از آب‌گیری سد سرنی گفت: قبرستان‌های تاریخی در روستای کریان و در امتداد جاده منتهی به سد سرنی و در امتداد مسیر خط لوله شناسایی شد.
میرقادری افزود: ویژگی این قبرستان‌ها دارا بودن قبوری است که با استفاده از سنگ‌های کف رودخانه روی قبور را پوشانیده‌اند، این در حالی است که متاسفانه برخی از این قبور در اثر کاوش‌های غیر مجاز تخریب شده‌اند.
سرپرست بررسی نجات بخشی سد و شبکه انتقال آب سرنی گفت: بر اساس بقایای سفالی، جهت قرار گیری قبور و همچنین اطلاعات محلی این قبور مربوط به قرون متاخر اسلامی هستند.
او با اشاره به شناسایی یک محوطه استقراری در فاصله ۷۰۰ متری از خط انتقال آب و در شمال روستای کریان؛ وجود بقایای چشمگیر سفالی، معماری سنگی خشکه چین و نیز بقایای سرباره‌های مربوط به پخت سفال که نشان‌دهنده وجود کوره‌های سفالگری در این محوطه بود، را از ویژگی این محوطه اعلام کرد.
منبع:مهر
