به گزارش خبرگو به نقل از پژوهشکده بیمه به نظر می‌رسد یکی از مهمترین ابزارهای تقویت و توسعه نهادها و انجمن‌های حرفه‌ای و تخصصی در کشور، سیاست‌های کلی و اجرایی نهاد ناظر بوده و با تمرکز بر سیاست‌های توسعه‌ این نهادها و انجمن‌های حرفه‌ای در کنار تقویت و توسعه نظارت بر آنها می‌توان انتظار رشد و توسعه کمی و کیفی بیشتری از این نهادها در کشور داشت.

پژوهش انجام شده نشان می‌دهد در کشورهای پیشرو در صنعت بیمه نقش انجمن‌های صنفی و نهاد‌های بیمه علاوه بر توسعه منظم بازار شامل نقش‌هایی توسط انجمن‌های فردی نظیر انجمن‌ بیمه زندگی و غیرزندگی و یا توسط انجمن‌های یکپارچه و یا انجمن‌های دارای ساختارهای ترکیبی سازمانی است که ورود آنها در فعالیت‌‌هایی است که باعث بهبود استانداردهای حرفه‌ای و عملیاتی صنعت می‌شود و به رقابت‌ها صدمه نمی‌زند.

نکته حایز اهمیت اینکه در بیمه‌های داخلی رابطه مستقیمی میان توسعه‌یافتگی این نهادها با توسعه‌یافتگی نهاد ناظر وجود دارد.

اما در این بررسی به مهمترین چالش‌های عدم توسعه نهادها، انجمن‌ها و مؤسسات تخصصی در ایران به شرح زیر اشاره شده است.

1.‌ وجود فرهنگ دولتی حاکم بر مؤسسات و سازمان‌های مختلف در صنعت بیمه باعث عدم رونق نهادهای غیردولتی و خصوصی گشته است.

2.‌ فقدان انسجام حرفه‌ای بین شرکت‌های بیمه، بر عملکرد نهادهای حرفه‌ای صنعت بیمه همانند سندیکای بیمه‌گران ایران تأثیری منفی داشته است.

3.‌ نفوذ بیمه‌های دولتی و شبه‌دولتی یکی از عوامل مؤثر بر عدم تقویت نهادهای جنبی غیردولتی بوده است.

4.‌ به‎دلیل فقدان ضمانت‌های اجرایی در نهادهای موجود در صنعت بیمه کشور، تصمیمات اخذشده در این نهادها عمدتاً اجرایی نمی‌گردند.

5.‌ عدم وجود استراتژی و برنامه مشخص یکی از دلایل ضعف نهادهای تخصصی صنعت بیمه بوده است.

6.‌عدم وجود پشتوانه مالی و قانونی یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر عملکرد نهادهای تخصصی فعال در صنعت بیمه می‌باشد.

7.‌ عدم توجه به مشتری‌مداری، پاسخگویی ضعیف، بوروکراسی بالا، عدم ارتباط مؤثر با دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، عدم اطلاع‌رسانی مناسب و عدم ارتباط دوسویه مستمر با نهادهای بین‌المللی، از دیگر علل تأثیرگذار بر کیفیت عملکرد نه‌چندان قوی نهادهای فعال در صنعت بیمه بوده است.

نتایح مطالعه حاکی از آن است که در بسیاری از حوزه‌های فعال در صنعت بیمه کشورهای پیشرو نهادهایی ایجاد شده‌اند که خدماتی همچون داوری، آموزش، رتبه‌بندی، اعتباربخشی، ارتباطات، ارزیابی و آنالیز ریسک، ارزیابی خسارت، ارزیابی توانگری مالی، بازاریابی و ... را به صنعت بیمه ارائه می‌دهند که بخش عمده‌ای از این وظایف تاکنون در ایران مغفول مانده و نهادی در این راستا ایجاد نشده و یا مسئولیت انجام این وظایف را به عهده نگرفته است.