به گزارش خبرگو ، به نقل از خبرگزاری مهر، این تکه‌سنگ احتمالا درک بهتری از نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. این شهاب‌سنگ سال ۱۹۹۶ (۱۳۷۵) در صحرای مصر کشف شد و به افتخار بانوی فلیسوف اسکندریه باستان، «هیپاتیا» (Hypatia) نام گرفت.
پس از دو دهه تلاش، پژوهشگران دانشگاه ژوهانسبورگ با روش‌های نوین تصویربرداری و تحلیل ساختار متوجه شده‌اند که هیپاتیا، سنگی شیشه‌ای است که الماس‌های بسیار ریزی در آن وجود دارد و ترکیبات میکرومعدنی آن تاکنون در هیچ نقطه‌ای از زمین، ماه، سیارات و قمرهای کاوش‌شده یا شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌های منظومه شمسی دیده نشده است
محققان معتقدند صخره مادر هیپاتیا که چند متر قطر دارشته، حدود ۲۸ میلیون سال پیش روی زمین فرود آمد و پس از برخورد، به تکه‌های کوچک‌تری تقسیم شد که هیپاتیا یکی از آن‌هاست. این تکه‌ها قطری معادل یک سانتی‌متر یا کمتر دارند.
نسبت شیمیایی مواد موجود در هیپاتیا مانند هیچ‌کدام از نمونه‌های شهاب‌سنگی شناخته‌شده نیست. پژوهشگران برای توجیه این پدیده، دو تفسیر ارائه داده‌اند: نخست آنکه هیپاتیا بازمانده شهاب‌سنگی مربوط به قبل از تشکیل منظومه شمسی است و میلیارد‌ها سال بعد از شکل‌گیری‌اش روی زمین فرود آمده است. تفسیر دوم آن است که این تکه شهاب‌سنگ از ابرهای غبار سحابی اولیه منظومه شمسی به وجود آمده است. اگر این تفسیر درست باشد، مدل فعلی فرایند شکل‌گیری منظومه شمسی زیر سؤال می‌رود.
