ایران با تنش آبی و خشکسالی رو‌به‌رو است که همین امر می‌تواند ابعاد مختلف زندگی را تحت تاثیر خودش قرار دهد.
موضوع احیا دریاچه ارومیه که از ابتدای دولت روحانی مورد توجه بوده اکنون پرونده جدیدی را باز کرده و بر اساس تصمیم‌های اتخاذ شده توسط دولت قرار شده است تا برنامه‌های انتقال آب از کشورهای خارجی مورد مطالعه قرار گیرد که برای این کار نیز مشاور خارجی تعیین شده است.
کاهش 14 درصدی باران درنیمه نخست سال زراعی جاری باعث کم شدن 45 درصدی روان آب های سطحی و 48 درصدی آبگیری سدها در مازندران شد و از حالا زنگ خشکسالی را برای یکی از پرپرباران ترین استان های کشور به صدا درآورد.
خانه‌های کوتاه قامت و قدیمی محله صفین هیچ شباهتی به پیکره غالب جزیره ندارد. محله‌ای با ظاهر فقیرنشین در کیش که می‌گویند منطقه زندگی ماهیگیران است. ماهیگیران سیه‌چرده که بیشترشان بومی منطقه هستند و حالا از کار و کاسبی کساد دریا می‌گویند.
بیابان‌زایی یکی از مهم‌ترین معضلات زیست محیطی کشور است که در خلال سال‌های اخیر به دلیل فعالیت‌های انسانی و تغییرات اقلیمی به ابعاد نگران کننده‌ای رسیده است. ایران ۱.۲ درصد از خشکی‌های جهان و ۳.۰۸ درصد مناطق بیابانی جهان را در خود جای داده است. حدود ۶۱ درصد از مساحت کشور در اقلیم خشک و فراخشک قرار دارد که ۳.۱ برابر درصد جهانی (۱۹.۶ درصد) است.
متوسط حجم کل آب سالانه کشور رقم ثابتی است، اما متاسفانه تقاضا برای آب به علت رشد جمعیت، توسعه کشاورزی، شهرنشینی و صنعت در خلال سال‌های اخیر،متوسط سرانه آب قابل تجدید کشور را تقلیل داده است، به طوری‌که این رقم در سال ۱۳۴۰ حدود ۵۵۰۰ متر مکعب بود. در سال ۱۳۵۷ به حدود ۳۴۰۰، درسال ۱۳۶۷ به حدود ۲۵۰۰ و در سال ۱۳۷۶ به حدود ۲۱۰۰ متر مکعب کاهش یافته است.
