به گزارش خبرگو ، سید موید علویان، فوق تخصص گوارش و کبد در هشداری نسبت به شیوع هپاتیت در بین معتادان تزریقی، زنان دارای رفتار پرخطر جنسی و کودکان کار گفت: کنترل هپاتیت سی در معتادان خواسته اصلی ماست چون الان شایعترین راه انتقال هپاتیت در شرایط فعلی كشورمان، انتقال از طریق معتادهاست كه سرنگ آلوده مشترك مصرف میكنند. 40 درصد معتادان تزریقی زندانی، هپاتیت سی دارند. این عدد، رقم کمی نیست. سوال این است كه كاری برای این موضوع شده؟ درمان یك معتاد، حفظ جامعه است. اعتیاد یك مقوله چندوجهی اجتماعی است. شاید نتوانیم جلوی تزریق را بگیریم اما میتوانیم كاری كنیم كه تزریق ایمن وجود داشته باشد. كارتنخوابها، زنانی كه رفتارهای جنسی پرخطر دارند، كودكان كار، اینها افرادی هستند كه در معرض ابتلا به هپاتیت هستند. برای اینها چه كردهایم؟
رییس شبکه هپاتیت ایران توضیح داد: اگر بخواهیم جامعه را حفظ كنیم باید این افراد را شناسایی و درمان كنیم. زنی كه رفتارهای پرخطر دارد، ممكن است هر شب چندین نفر را مبتلا كند، نمیشود چشممان را به این واقعیتها ببندیم و امیدوار باشیم اتفاقی نیفتد. باید آنها را شناسایی كنیم و برای درمان و آموزش آنها اقدام كنیم. آموزش آنها به معنی پذیرفتن این رفتار نیست، به این معناست كه جلوی اتفاقات ناخوشایند بیشتر برای افراد جامعه را بگیریم. هیچ عقل سالمی حتی در كشورهای دیگر نمیگوید اعتیاد یا رفتار جنسی خارج از خانواده خوب است، اما به هر حال اینها وجود دارند و نمیتوانیم انكارشان كنیم.
علویان همچنین تاکید کرد: باید بیماریابی فعال داشته باشیم. الان در مراكز ترك اعتیاد، غربالگری هپاتیت سی در تمام مراكز انجام نمیشود چون هزینه دارد. در یزد 200 نفر زندانی هپاتیت سی آماده درمان داریم كه هزینه تامین دارو را ندارند، نه دفترچه دارند و نه حتی بعضیشان شناسنامه و كارت ملی. اینها سیاهنمایی نیست، واقعیتهای موجود جامعه است. در كشورمان چراغهای روشن زیادی وجود دارد و خدمات زیادی هم انجام شده اما مشکلاتی هم هست که نباید پنهان و کتمانشان کرد بلکه باید از همه مردم کمک گرفت که این مشکلات حل شوند.
او با اشاره به لزوم حمایت دولت از ان جی او ها گفت: متاسفانه دولتها به جای حمایت از ان جی او هایی كه در این زمینه فعالیت میكنند، به آنها به چشم تهدید نگاه میکنند. انجمنهای علمی و مردمی تبلیغ روسپیگری نمیكنند، سیاهنمایی هم نمیكنند، فرصت خوبی برای كمك به دولت هستند و میتوانند در بیماریابی كمك كنند. ما شصت نفر پاكستانی مهاجر در جنوب تهران پیدا كردیم، چون در پاكستان شیوع هپاتیت سی خیلی بالاست، خواستیم كه این افراد غربالگری شوند و ببینیم مبتلا هستند یا نه، مكاتبات متعددی با وزارت بهداشت انجام دادیم اما هیچ كاری انجام نشد تا این كه از یك ان جی او خواستیم این غربالگری را انجام دهند و این کار انجام شد. این بی توجهی در حالی است که همانطور که گفتم هپاتیت سی درمان دارد، مساله اینجاست كه بیمارها را پیدا كنیم، از ابتلای جدید پیشگیری كنیم و مسئولان هزینههای درمان را متقبل شوند.