به گزارش خبرگو ، به‌نقل از روابط‌عمومی میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان شرقی، مرتضی آبدار مدیرکل میراث‌فرهنگی این استان، امروز سه‌شنبه 15 اسفند، با اشاره به اینکه احیا و محوطه‌سازی مسجد در سال‌های گذشته انجام پذیرفته است، اظهار کرد: «میدان مظفریه در زمان ساخت اولیه از شمال به خانقاه و گنبد قنات، از جنوب به مسجد کنونی و از سمت شرق و غرب هم به باغ منتهی بوده است. عملیات مرمت بخش‌های شمالی مجموعه مظفریه پس از پایان مرمت بخش جنوبی، از دیگر اولویت‌های ویژه اداره کل در راستای احیای بناهای تاریخی و مفاخر تبریز است که به‌تازگی آغاز شده است.»
او افزود: «بنابر برنامه مصوب و تخصیص اعتبار سال جاری اداره‌کل، عملیات مرمت و بازسازی خطوط و بقایای خانقاه مدرسه و گنبد قنات، براساس مطالعات و بررسی‌های تخصصی کارشناسان معاونت میراث‌فرهنگی این استان به‌همراه بقایای دیوار باغ و مسیر ارتباطی تاریخی مجموعه طبق برنامه ای بر اساس طرح "بازشناسی و ارائه خطوط معماری و سامان‌دهی محوطه" بهمن سال جاری آغاز و تا خرداد سال 97 ادامه خواهد داشت.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری آذربایجان شرقی تأکید کرد: «میدان مظفریه تبریز پس از میدان صاحب‌آباد جزو بزرگ‌ترین میدان‌های تاریخی و مهم تبریز است که به‌عنوان یکی از بناهای دوران شکوفایی فرهنگی و عصر طلایی معماری و شهرسازی تبریز محسوب می‌شود. طرح مرمت و بازسازی بخش شمالی این مجموعه تاریخی پس از تصویب در معاونت میراث‌فرهنگی و موافقت اولیه به شورای فنی استان ارجاع و به تصویب رسید.»
آبدار در پایان عنوان کرد: «پس از طی اقدامات قانونی مرمت این مجموعه برای آغاز طرح به مجموعه پیمانکاری تحویل داده شده و تحت نظارت کارشناسان معاونت میراث‌فرهنگی این استان تا خرداد سال 97 ادامه خواهد داشت.»
مسجد کبود تبریز که به فیرزوه جهان اسلام معروف است و نام اصلی آن، بنابر کتیبه سردر ورودی، شناسنامه و وقف‌نامه این بنا عمارت مظفریه نگاشته شده است. مسجد کبود یکی از بناهای عمارت مظفریه بود که در کنار همدیگر به دستور ابوالمظفر سلطان جهانشاه و همسرش ساخته شده بود.
عمارت مظفریه سلطان جهانشاه قره‌قویونلو که بخشی از بقایای امروزی آن به عنوان «گوی مچید» شناخته می‌شود در نیمه دوم قرن نهم هجری ساخته شده و در سال 870 هجری قمری تکمیل شد. این مجموعه شامل عناصری مانند مسجد، مقبره، خانقاه، گنبد قنات و باغی بوده است که بنا بر اسناد مختلف این مجموعه علاوه بر ماندگاری زاهدان و عابدان، محل تدریس علم نیز بوده است.
