به گزارش خبرگو ،روزنامه خبرورزشی نوشت: معصومه تاجیک عضو تیمملی مویتای چند روز پیش به عنوان سفیر ورزش و گردشگری تایلند انتخاب شد. انتخابی که او را مغرور نکرد و حالا در کنار ورزش حرفهای مویتای میخواهد برنامههایش را اجرایی کند.
سفیر ورزش تایلند درایران بودن چه احساسی دارد؟
حس خوبی دارد، خیلی خوشحالم که به عنوان نماینده بانوان ایرانی سفیر ورزش تایلند شدم.
چه برنامه برای این مسئولیت دارید؟
برنامههای زیادی دارم، فقط احتیاج به وقت دارم. پس از هماهنگی با فدراسیون ورزشهای رزمی و تائید آقای رشیدی رئیس فدراسیون آنها را اعلام میکنم، چون نمیخواهم حرفی بزنم که نشود آن را اجرایی کرد.
خانواده تاجیک ورزشکار دیگری دارد؟
همراه خواهرانم میرفتیم تکواندو، اما بعد از مدتی خواهر بزرگترم رفت سمت کیکبوکس و به خاطر حقخوریها که در مسابقات بود مثل من اینجا ادامه نداد و بیشتر خارج از ایران بازی کرد و تا سال قبل ادامه داد اما پس از اینکه درآخرین بازی بینیاش شکست مجبور شد جراحی کند ورزش حرفهای را کنار بگذارد.
چه زمانی وارد مربیگری شدی؟
تا قبل از سال ۸۸ مبارزه می کردم، اما بعد از آن به عنوان بازیکن و مربی درخدمت مویتای هستم. مضاف براینکه مدرک مربیگری بینالمللی هم دارم.
رکورد دار هستی؟
۵ رکورد برای ثبت در گینس دارم، اما تا زمانی که به ثبت نرسانم نمیتوانم درباره آنها حرف بزنم.
آیا ورزشهای رزمی مویتای خشونت را رواج میدهد؟
نمیدانم چرا وقتی اسم ورزشهای رزمی و یا رشتههای رینگی به میان میآید اکثراً احساس میکنند که این ورزشها خشونت را رواج میدهد درحالی که این طور نیست و در کنار همه سختیهایی که دارد استقامت روحی و جسمی ورزشکار را افزایش میدهد و به حدی از صبوری میرساند که برایتان غیرقابل باوراست. فکر نمیکردم مویتای بتواند درزندگی شخصیام اثرگذار باشد چون قبلاً ورزشهای مختلف را تجربه کردهام. پس این باورغلط است که ورزش های رزمی خشونت را رواج میدهد، و به اعتقاد من بانوانی که ورزشهای رزمی کار میکنند نه خشن هستند و نه پرخاشگر، بلکه ورزشکارانی متواضع و صبور هستند.
به خاطر مصدومیتها خانواده با انتخاب شما مخالفت نکردند؟
طبیعی است خانوادهها به خاطر دلبستگی زیادی که به فرزندانشان مخصوصا دخترانشان دارند، نگران باشند. اما باید قبول کنیم اکثر ورزشهای حرفهای مصدومیت دارند و تنها مختص مویتای نیست، خانواده من به مرور زمان با خواسته من کنار آمدند و الان یکی از مشوقان اصلی من به شمار میروند.
سقف آرزوهای تاجیک کجاست؟
سقفی هنوز بنا نکردهام، تازه پایهها را کار گذاشتهام . هنوز راه طولانی در پیش دارم چون خودم در ابتدای راه هستم و میخواهم ۶ سالی که یه خاطر تعطیلی مویتای عقب افتادم را جبران کنم.
به بازیگری علاقه داری؟
بله خیلی زیاد، یکی از آرزوهایی که دارم همین که بتوانم وارد این حرفه بشوم.
تاکنون در فیلمی ایفای نقش کردهای؟
بله ، در فیلم زخم با مضمون پلیسی که به کارگردانی آقای مسعود آبپروراز تلویزیون پخش شد و من بدل خانم لیلا اوتادی بودم.
پیشنهاد جدیدی برای بازی در سینما یا تلویزیون داشتی؟
درحال حاضراستارت کار جدید خورده، اما درباره جزئیات فیلم فعلا نمیتوانم حرفی یزنم.
شاگرد بازیگر داشتهاید؟
بله، خانم تینا آخوندتبار شاگرد من بودند ومدتی با هم تمرین کردیم. البته الان تغییر رشته داده و بوکس کار میکند.
قراراست از شما مستند ساخته شود، نظرت چیست؟
بله، یک گروه سه نفری قرار است یک مستند خاص تولید کنند. فکر میکنم، بعد از مستند صفر تا سکو خواهران منصوریان، ساخت مستند ورزش بانوان وقهرمانان آن، بین خانمها انگیزه ایجاد میکند و آنها را ترغیب به ورزش کردن میکند.
مویتای بانوان برای مدتی تعطیل بود، دلیل خاصی داشت؟
خانم اکبرآبادی معاون ورزش بانوان سازمان تربیت بدنی معتقد بودند که ورزشهای رینگی برای خانمها خطرناک است، به همین خاطر روی خوش نشان نمیدادند. بعد از تغییراتی که در معاونت بانوان سازمان تربیت بدنی صورت گرفت و خانم شهریان معاون ورزش بانوان شدند، با ایشان ملاقات داشتم و با رایزنیهای آقای رشیدی رئیس فدراسیون و عابدی مدیر تیمهای ملی مویتای فعالیت مویتای بانوان دوباره راهاندازی شد و حالا تمام تلاشم را به کار میگیرم تا ۶ سال عقب ماندگیام را جبران کنم.