به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، فرشته طائرپور، تهیه کننده فیلم سینمایی «خاله قورباغه» ساخته افشین هاشمی درباره چینش فیلم‌ها برای اکران نوروزی یادداشتی نوشته است.
در متن این یادداشت آمده است:
«یا حفیظ و یا امین
چهل مویز و یک قلندر
به زودی همه می‌بینیم که سرانجام از میان شانزده فیلم داوطلب اکران نوروزی، کدام فیلم ها -با تناسب و بی تناسب- به این موقعیت دست پیدا خواهند کرد،
به زودی همه می‌بینیم که هر فیلم، چه تعداد سینما در تهران و شهرستان‌ها در اختیار خواهد داشت.
به زودی همه می‌بینیم که کدام فیلم یا فیلم‌ها، با تکیه بر حمایت‌های بالادستی، علاوه بر سالن‌های سر گروه و گروهی که پخش کننده برایش فراهم می‌کند از امکانات ویژه، گسترده و تعیین کننده برخی نهادها نیز برخوردار خواهند شد.
به زودی همه می‌بینیم که چرا سایر فیلم‌های داوطلب از حضور در این میدان رقابت نابرابر کنار کشیدند و به اکران محدود و کم سالن آن هم در چند سانس متغیر تن ندادند.
به زودی همه می‌بینیم که تبلیغات چشمگیر میدانی سطح شهر از عرشه پل‌های هوایی گرفته و تا بیل بوردهای کوچک و بزرگ -بخصوص متعلق به ارگان‌های دولتی- در اختیار کدام فیلم یا فیلم‌ها قرار خواهند گرفت.
به زودی همه می‌بینیم که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، چگونه با سخاوتی بی‌سابقه، مکرر و مکفی، به پخش آنونس‌ها و تیزرها و زیرنویس‌های تبلیغی کدام فیلم یا فیلم‌ها، آن هم در بهترین ساعات و لابلای پر بیننده‌ترین برنامه‌های خود خواهد پرداخت.
به زودی همه می‌بینیم برای کدام فیلم یا فیلم‌ها، امواج گسترده پیامک‌های مخابراتی جهت تایید و تبلیغ به راه خواهد افتاد.
به زودی همه می‌فهمیم که اکران نوروز ۹۷، مانند اغلب سال‌های رفته حکایت یک مویز و چهل قلندر خواهد بود یا قرار است با کاربرد ضرب‌المثل چهل مویز و یک قلندر هم آشنا شویم.
این تلنگر، بی‌شک مشکل اکران فیلم «خاله قورباغه» را که از مدت‌ها پیش خود را برای شاد کردن بچه‌ها در ایام عید آماده کرده بود حل نمی‌کند اما ای کاش به صاحبان سالن‌های دولتی و مصادره‌ای، صدا و سیما و دست اندرکاران جریان‌های تبلیغاتی، معرفت و انصاف بیشتری بدهد تا صرفا در اختیار یکی و نصفی فیلم نباشند و برای همه فیلم‌های اکران نوروزی نقشی حامیانه ایفا کنند.
فیلم «خاله قورباغه» من هم به یاری خدا بماند برای وقتی که ایام، ایام عزا و عبادت و امتحانات و... نباشد و فیلمسازان ویژه یک دل سیر از اکران بهره برده باشند و یا شاید هم وقتی که بالاخره یک گروه سینمایی برای فیلم‌های کودک -به رسم دهه شصت- تشکیل شده باشد با سهمی اندک و غیرقابل انتقال به فیلم‌های بزرگسالان؛ ولو خیلی فاخر.
من این حروف چنان نوشتم که غیر ندانست، تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی.»
