به گزارش خبرگو ، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حامد وحدتی­نسب، سرپرست کاوش در محوطه­ی پارینه­ سنگی میرکِ سمنان با اعلام این خبر گقت: ثبت و ضبط بیش از چهار هزار یافته فرهنگی در شکل دست افزارهای سنگی و بقایای استخوانی جانوران از اعماق نهشته­های زیرین تپه و به دست آوردن تصویری واضح از دیرین-اقلیم منطقه و صنایع سنگی متداول، دستاورد سه فصل کاوش در تپه­ شماره ۸ محوطه­ میرک سمنان بود.

تکمیل مطالعات رسوب­شناسیِ منجر به شکل­گیری محوطه و بازسازی دقیق نحوه­ شکل­ گیری تپه­ شماره ۸، کالیبره کردن گاهنگاری­های مطلق انجام شده به روش OSL را اهداف اساسی در این فصل برشمرد.

این دانشیار گروه باستان­شناسی دانشگاه تربیت مدرس در ادامه نمونه­برداری برای انجام گاهنگاری­های بیشتر، بررسی کوهستان های مشرف به کویر مرکزی در منطقه مهدیشهر (توسط تیمی جداگانه به سرپرستی مژگان جایز از پژوهشکده­ باستان­شناسی) و تکمیل کاوش در بخشهای ناتمام ­مانده از ترانشه سال گذشته را از دیگر اهداف این فصل از کاوش در محوطه­ پارینه­ سنگی میرکِ اعلام کرد.

نوسانات اقلیمی در ۷۰ هزار سال گذشته

به گفته این باستان شناس، نتایج مقدماتی به­دست آمده از سومین فصل کاوش در تایید و تکمیل نتایج سالیان گذشته بوده و حاکی از این است که منطقه­ مورد مطالعه (جنوب سمنان) درخلال ۷۰ هزار سال گذشته به کررات دچار نوسانات اقلیمی شده است.

او با اشاره به این که در مواقعی کل دشت به شکل مرداب درآمده و سپس برجستگی­های خشکی برای سکونت انسان عصر پارینه­سنگی در آن شکل گرفته است، گفت: بقایای شکار انسان در شکل استخوان­های اسب وحشی، گاومیش و گوزن در کنار هزاران قطعه دست ­افزارسنگی شاخص دوران پارینه­ سنگی میانی در کنار نتایج گاهنگاری مطلق نهشته ­های باستانی همگی در تایید این گزاره هستند که میرک از حوالی ۷۰ هزار سال پیش و به احتمال زیاد توسط نوعی از انسانِ منقرض­شده به نام انسان نئاندرتال مورد سکونت­های موقت ولی مکرر قرار گرفته است.

وحدتی­نسب افزود: چنین استقرارهایی به ویژه در مراحلی که منطقه خشک و قابل سکونت بوده تا اغازین روزهای دوره پارینه ­سنگی جدید (حوالی ۳۵ هزار سال پیش) ادامه یافته است.

 میرک محوطه ای کلیدی در ایران و جهان

او خاطر نشان کرد: محوطه در زمان حضور نوع جدیدی از انسان (انسان هوشمند) که جد تمامی انسان­های امروزین محسوب می­شود نیز شاهد ادامه یافتن استقرارهای انسانی بوده است.

او با اشاره به ثبت و ضبط بقایای فرهنگی این انسان که کاملا با انسان پیشین (نئاندرتال) متمایز است، در نهشته های بالایی محوطه گفت: از همین روی میرک یکی از محوطه­های کلیدی در ایران و جهان است که می­تواند پاسخگوی پرسش محوری چگونگی نحوه­ تعامل انسان نئاندرتال با انسان هوشمند باشد.

این باستان شناس در پایان ماحصل سه فصل کاوش در تپه­ شماره ۸ محوطه­ میرکِ سمنان را ثبت و ضبط بیش از چهار هزار یافته فرهنگی در شکل دست افزارهای سنگی و بقایای استخوانی جانوران از اعماق نهشته­های زیرین تپه، به دست اوردن تصویری واضح از دیرین-اقلیم منطقه و صنایع سنگی متداول در آن زمان اعلام کرد.

سومین و آخرین فصل از کاوش در تپه شماره ۸ از محوطه عظیم و روباز پارینه سنگی میرک سمنان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.

منبع:مهر